مننژیت باکتریایی چیست؟
مننژیت باکتریایی تورم مننژها (غشاهای پوشاننده مغز و نخاع) است که در اثر عفونت باکتری ایجاد می شود.
مننژیت باکتریایی باید به عنوان یک فوریت پزشکی مورد نیاز درمان فوری بیمارستان باشد. این یک بیماری بسیار جدی است که می تواند منجر به ناتوانی و حتی مرگ شود. انواع دیگر مننژیت می تواند در اثر ویروس یا قارچ ایجاد شود.
دلایل مننژیت باکتریایی چیست؟
بسیاری از انواع مختلف باکتری ها می توانند باعث مننژیت شوند. دو علت اصلی مننژیت باکتریایی هستند استرپتوکوک پنومونیه و Neisseria meningitidis.
علائم مننژیت چیست؟
علائم و نشانه ها برای هر نوعی مننژیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- سردرد شدید
- تب بالا و لرز
- گرفتگی گردن
- حساسیت به نور
- تهوع و استفراغ
- خواب آلودگی
- گیجی
- تشنج
علائم در نوزادان و کودکان خردسال ممکن است دشوار باشد و فقط شامل موارد زیر است:
- عدم فعالیت یا کاهش فعالیت
- کج خلقی
- تغذیه ضعیف
- تشنج
برای بزرگسالان و کودکان ، علائم ممکن است در طی چند ساعت یا در طی چند روز بروز کند.
درمان مننژیت باکتریایی چیست؟
چندین آنتی بیوتیک در درمان استفاده می شود. نوع باکتریهای ایجاد کننده عفونت مشخص خواهد کرد که از چه آنتی بیوتیکی استفاده می شود. درمان زودرس در جلوگیری از سایر مشکلات بهداشتی ناشی از مننژیت باکتریایی بسیار مهم است.
چه مشکلات بهداشتی دیگری می تواند ناشی از مننژیت باکتریایی باشد؟
مشکلات بهداشتی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- از دست دادن شنوایی / ناشنوایی
- اختلال در بینایی / از بین رفتن بینایی
- ضربه مغزی
قلب ، کلیه ها و غدد آدرنال نیز ممکن است مبتلا شوند. حتی اگر مشکلات جدی برای سلامتی وجود داشته باشد ، اکثر افراد بعد از ابتلا به مننژیت باکتریایی بهبود می یابند.
آیا مننژیت باکتریایی مسری است؟
برخی از اشکال مننژیت باکتریایی مسری است و ممکن است در صورت سرفه یا عطسه و یا هنگام بوسیدن کسی که مبتلا به بیماری است به دلیل اینکه این باکتری در بزاق بیمار وجود دارد ، گسترش یابد.
بنابراین ، به اشتراک گذاشتن وسایل غذاخوری ، مسواک یا سیگار ممکن است بیماری را گسترش دهد. این باکتری ها معمولاً باعث عفونت هایی غیر از مننژیت ، مانند گوش درد ، گلودرد یا عفونت سینوسی می شوند. دانشمندان نمی دانند که چرا برخی از افراد به عنوان مننژیت به این عفونت مبتلا می شوند.
مننژیت باکتریایی معمولاً از طریق تماس گاه به گاه پخش نمی شود. افرادی که با کسی که مننژیت باکتریایی دارد زندگی می کنند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند.
چگونه می توان از مننژیت باکتریایی جلوگیری کرد؟
واکسن هایی برای جلوگیری از برخی از انواع مننژیت باکتریایی موجود است:
- La هموفیلوس آنفولانزا واکسن نوع b (Hib) و پنوموکوک واکسن کونژوگه (PCV7) بخشی از واکسیناسیون روزمره برای کودکان است.
- واکسن پلی ساکارید پنوموکوکی (PPV) برای بزرگسالان بزرگتر از 65 سال و بزرگسالان جوان یا کودکانی که دارای سیستم ایمنی ضعیف یا بیماریهای مزمن هستند پیشنهاد می شود.
- واکسن کونژوگه مننژوکوک (MCV4) اکنون برای افراد گروه های زیر که واکسینه نشده اند پیشنهاد می شود:
- کودکان 11-12 ساله
- نوجوانانی که وارد دبیرستان می شوند (حدود 15 سالگی)
- دانشجویان سال اول کالج که در خوابگاه ها زندگی می کنند
اگر شخصی در معرض شخصی قرار داشته باشد ، ممکن است پیشگیری از درمان ضد باکتریایی تجویز شود هموفیلوس آنفولانزا نوع ب یا مننژیت باکتریایی مننژیت درمان برای موارد زیر پیشنهاد می شود:
- تماس با خانواده و کودکان در مراقبت از کودک
- افراد با تماس مستقیم با بزاق بیمار با به اشتراک گذاشتن وسایل غذاخوری یا مسواک ، بوسه و غیره تماس می گیرند.
- همراهان سفر یا کسانی که در کنار بیمار در پرواز بیش از 8 ساعت در پرواز هستند
- کارمندان مراقبت های بهداشتی با تماس مستقیم با بزاق بیمار
همکاران ، همکلاسی ها و هر کس دیگری که با بزاق فرد مبتلا به مننژیت باکتریایی ارتباطی نداشته باشد ، نیازی به درمان پیشگیرانه ندارند.
اگر من یا کسی که می شناسم علائم مننژیت داشته باشد چه کاری باید انجام دهم؟
افرادی که علائم مننژیت را نشان می دهند باید با پزشک خود تماس بگیرند یا هرچه سریعتر به اورژانس مراجعه کنند.
چه اتفاقی می افتد وقتی SNHD گزارشی از مننژیت باکتریایی دریافت کند؟
ولسوالی بهداشت تحقیقاتی را انجام می دهد تا دریابد که فرد در کجا و چگونه بیمار شده است. کارکنان همچنین سعی می کنند از گسترش بیشتر این بیماری در جامعه جلوگیری کنند.
از کجا می توانم اطلاعات بیشتری کسب کنم؟
با پزشک یا منطقه بهداشتی نوادا جنوبی ، دفتر اپیدمیولوژی ، در (702) 759-1300 تماس بگیرید.