ارسال رایگان سفارشهای بالای 250 هزارتومان زیر 10 کیلوگرم
- شنبه تا پنجشنبه ساعت ۱۰-۱۹
- ۰۲۱-۶۶۴۵۴۵۹۵
تعداد کالاهای موجود در انبار در حال حاضر 117740 عدد
تعداد کالاهای موجود در انبار در حال حاضر 117740 عدد
لیست ورزش های آمادگی جسمانی
آمادگی جسمانی چیست
تعریف آمادگی جسمانی و تندرستی در واقع کیفیت و حالت مناسب بدن چه از نظر عضلانی و جسمی و چه از نظر فکری و روانی می باشد. با انجام صحیح ورزش های آمادگی جسمانی می توان نقاط ضعیف بدن را که حتی تحت عوامل وراثتی است، بهبود بخشید. آمادگی جسمانی مناسب و تندرستی کامل بدن موجب جلوگیری از پیری زودرس، کمک به خواب بهتر و رفع اختلالات خلقی، سلامت عضلات اسکلتی و جلوگیری از پوکی استخوان، حجیم شدن صحیح عضلات ماهیچه ای و پایین آمدن درصد چربی های بدن و همچنین تغییر بافت های بدن در جهت جلوگیری از بیماری های التهابی می شود. حتی یک فرد معلول می تواند دارای سلامتی و تندرستی کامل باشد در حالی که اطرافیان او را ناسالم بدانند زیرا فردی که بتواند با تمام توانایی خود به طور مرتب ورزش کند از سلامت روان کامل بهره می برد.
بدنسازی و تناسب اندام (Body building & Fitness)
بدنسازی ساختن بدنی سالم و قوی با ظاهری زیبا و متناسب می باشد به گونه ای که هیچ عضله ضعیفی در اندام بدن انسان مشاهده نشود. این مسئله چه در رقابت های حرفه ای و چه برای افراد عادی بسیار مهم می باشد که کلیه ماهیچه ها به طور یکسان ورزیده شوند. برای رسیدن به تناسب اندام در بدنسازی برنامه تمرینی صحیح، رژیم غذایی مناسب و تمرین ورزش های هوازی لازم و ضروری می باشد. یوجین ساندو سال ۱۸۹۰ با رفتن به آمریکا به عنوان فردی قدرتمند و حرفه ای و تحت حمایت زیگفیلد در تمامی مسابقات پیروز شد و طرفداران زیادی را متوجه این رشته ورزشی کرد.تقریبا حدود سال ۱۹۵۰ اصطلاح تناسب اندام در جهان غرب مطرح شد و خیلی زود گسترش یافت. در آن زمان آمادگی جسمانی یک فرد نشان دهنده میزان توانایی او در انجام کارهای خاص بود. سپس با دیدگاه مردم نسبت به جذابیت انسان با تمرینات بدنسازی و همچنین ارتباط تناسب اندام با مثلث سه گانه (سلامت روانی، اجتماعی و احساسی) پرورش اندام جنبه ورزشی به خود گرفت.مسابقات بدنسازی در سه دسته: ۱. نمایشی (با فیگور گرفتن روی استیج)، ۲. آیتمی (با گذراندن آیتم‌های قدرتی ویا استقامتی) و ۳. ترکیبی از هر دو برگزار می گردد.
ایروبیک (Aerobics)
دکتر کِنِت اچ کوپر (فیزیولوژیست ورزشی) به کمک کول پالین (پزشک ورزشی) در بیمارستان نیروی هوایی سن آنتونیو در دهه ۱۹۶۰ یک سیستم تمرینی برای جلوگیری از بیماری های عروقی ابداع کرد. او کتابی را با نام ایروبیک سال ۱۹۶۸ منتشر کرد. پس از آن جکی سارِنسون مجموعه ای از رقص های هوازی را به ایروبیک با هدف بهبود آمادگی قلبی-عروقی اضافه کرد. سال ۱۹۸۴ اولین مسابقات ملی هوازی توسط هوآرد و کارِن شوارتز برگزار گردید. ژیمناستی حرفه ای به نام جین میلر سال ۱۹۸۹ به علت آسیب دیدگی، مجبور به انجام تمرینات هوازی شد که جهت جلوگیری از خستگی و سکوت حین تمرینات ایروبیک، هماهنگی ضربات زانو و پا را با موسیقی به این مجموعه ورزشی پیوند داد. این فعالیت ورزشی از دهه ۱۳۷۰ در ایران آغاز شد و اولین حضور ایران در رشته ایروبیک سال ۱۳۷۸ مسابقات بلغارستان بود. مسابقات ایروبیک به صورت تکنفره در مدت زمان یک دقیقه و ۴۵ ثانیه و گروه های (دو، سه، شش نفره) در مدت زمان یک دقیقه و ۳۰ ثانیه همراه با یک قطعه موسیقی هماهنگ با ضرب حرکات برگزار می گردد. حرکات ایروبیک شامل چهار گروه .A. قدرتی پویا .B.قدرتی ایستا .C.پرشی و جهشی .D.تعادلی و انعطافی می باشد که در مسابقات انفرادی با حداکثر ده حرکت ترکیبی در زمینی با ابعاد ۷ در ۷ متر و مسابقات گروهی با ۱۲ حرکت ترکیبی در زمینی با ابعاد ۱۰ در ۱۰ متر اجرا می شود. نمونه جالب ترین لوازم بدنسازی را اینجا ببینید.
پیلاتس (Pilates)
ژوزف پیلاتس آلمانی دوران کودکی خود را با بیماری های راشیتیسم و تب های روماتیسمی طی کرد. او با کمک پدرش که یک ژیمناست حرفه ای بود به ورزش علاقه مند شد و از مادرش که متخصص مغز و اعصاب بود اطلاعات کاملی از فیزیولوژی بدن یاد گرفت. او در بازداشتگاه لانکستر زمان جنگ جهانی اول سال ۱۹۱۴ ، ورزشی با نام کنترولوژی (دانش کنترل بدن) را برای معالجات توانبخشی و آمادگی جسمانی زندانیان طراحی کرد و پس از پایان جنگ از سال ۱۹۱۹ در ارتش آلمان به فعالیت خود ادامه داد. ورزش پیلاتس بر شش اصل مهم: تمرکز، کنترل، تحرک روان، ایجاد نیروی دفاعی، دقت و تنفس صحیح استوار است. این ورزش به پرورش و تقویت هسته مرکزی یا همان نیروگاه بدن (قسمتی میان شانه ها و لگن که ماهیچه های متقاطع شکمی، عضلات کف لگنی و عضلات چند شکافی هستند) می پردازد. مسابقات پیلاتس به صورت انفرادی و تیمی ۳ یا ۵ نفره در چهار گروه سنی با اجرای حرکات اجباری و اختیاری نمایشی برگزار می گردد. حرکات قدرتی، انعطافی و تعادلی امتیازبندی شده و بر روی تاتامی هایی با ضخامت ۵ تا ۷ سانتی متر و ابعاد ۶ در ۶ متر توسط ورزشکاران اجرا می شود. مدت زمان مسابقه متناسب با نوع مسابقات و رده های سنی بین ۱۲۰ تا ۱۸۰ ثانیه متفاوت می باشد.
یوگا (Yoga)
یوگا قدمتی بیش از سه هزار ساله دارد ولی اولین اثر مکتوب از ورزش یوگا در سرزمین هندوستان و کتاب یوگاسوترا می باشد که توسط پتنجلی حکیم بزرگ هندوها نگاشته شده است. پتنجلی این کتاب را در چهار فصل و ۱۸۶ سوتره(عبارات کوتاه) گردآوری کرده است. یوگا در زبان سانسکریت به معنای یگانگی و کنترل امواج ذهنی و رسیدن به آگاهی کامل روحی است. این ورزش از هشت مرحله وجودی انسانی تشکیل می شود: ۱. یاما (ریشه درخت:آموزه های اخلاقی-اجتماعی در مورد پرهیزات) ۲.نیاما (تنه درخت:آموزه های اخلاقی-اجتماعی در مورد واجبات) ۳.آسانا (شاخه:تمرینات بدنی همان حرکات یوگا) ۴.پرانایاما (برگ:تمرینات تنفس و کنترل انرژی) ۵.پراتی هارا (پولت:تمرینات کنترل هیجان و احساسات) ۶. دهارانا (شیره درخت:تمرینات تمرکز ذهن) ۷.دیانا (گل :تمرینات تفکری و خاموشی ذهن) ۸. صمدی (میوه:رسیدن به خلوص و یگانگی) . مسابقات یوگا در دو بخش انفرادی و تیمی ۲ تا ۱۰ نفره و شش گروه سنی برگزار می گردد. ورزشکار می بایست در سه مرحله ۲۲ حرکت آسانا را که شامل انعطاف پیذیری، تعادل، کشش، قدرت، استقامت، هماهنگی عصب و عضله می باشد در مدت زمان ۵ دقیقه به نمایش بگذارد.لوازم ورزش یوگا را اینجا ببینید.
اصلاحی (corrective exercise)
کاترینا شروث ۲۲ فوریه ۱۸۹۴ در درسدِن آلمان متولد شد.او در سن ۱۶ سالگی مبتلا به بیماری اِسکولیوز (انحراف جانبی ستون فقرات) شد و با بریس (وسیله ای که دور کمر و تنه محکم بسته می شود) تحت درمان قرار گرفت و این باعث شد برای درمان خود راهی کارآمدتر بیابد. او سعی کرد با استفاده از یک بالون و تنفس صحیح شکل بدن خود را با تحریک هر عضوی جلوی آینه اصلاح کند و سپس با استفاده از الگوهای خاص، حرکاتی را جهت اصلاح انحراف ستون مهره ها انجام دهد. سال ۱۹۲۱ او فرم جدید درمانی خود را بازسازی کرد و با حمایت دخترش کریستا شروث اواخر دهه ۱۹۳۰ فعالیت خود را گسترش داد. ایده آینه جهت هماهنگ سازی حرکات اصلاحی، تنفس صحیح و ادارک موضعی تصویری توسط کاترینا شروث بسیار نقش مهمی در ایجاد تمرکز و بهبود عملکرد تمرینات اصلاحی بر روی بیماران داشت. حرکات اصلاحی-درمانی، بررسی تعادل ساختار فیزیکی بدن انسان و انجام حرکات صحیح جهت بهبود کارایی و یا درمان ناهنجاری های اعضای بدن می باشد. اگر ضعف های جسمانی و ارگانی کودکان در مراحل رشد به درستی بررسی شوند با کمک حرکات اصلاحی قابل کنترل و درمان هستند. تمرینات حرکات اصلاحی در ۴ دسته: جسمانی، روانی، مهارتی و حرکتی متناسب با آسیب جسمانی و حفظ وضعیت مطلوب بدن ارائه می شوند.
پزشکی ورزشی (Sports & Medical)
طب ورزشی، ورزشی است که به عنوان یکی از شاخه های پزشکی شناخته شده است. اگرچه مدت زمان زیادی است که تیم های ورزشی دارای یک پزشک تیم به طور ثابت هستند ولی رشته پزشکی ورزشی از اواخر قرن بیستم در یک حوزه متمایز از مراقبت های بهداشتی حین ورزش، با موارد مهمی مانند: آمادگی جسمانی و بدنسازی، فیزیولوژی، مدیریت وزن و تغذیه، درمان و جلوگیری از آسیب های مربوط به ورزش روبروست. اولین متخصصان پزشکی ورزشی از (هلند، نروژ، ایتالیا و استرالیا) آموزش های لازم را دیدند و شروع به فعالیت کردند. انجمن دولتی ورزش بریتانیا نام طب ورزشی را به ورزش درمانی تغییر داد و از سال ۲۰۰۷ برنامه های آموزشی در این زمینه را با تاسیس موسسه هایی در کل انگلستان آغاز کرد. پزشکان ورزشی از آموزش های تخصصی در زمینه آسیب های مربوط به عضلات ماهیچه ای و اسکلتی، رباط ها، تاندون ها و ... برخوردار شده و همچنین نحوه اثربخشی ورزش در مواجهه با بیماری های مزمن مانند آسم و دیابت را می بایست کنترل کنند.لوازم مورد نیاز پزشکی ورزشی به 3 بخش بالاتنه، پایین تنه و تنه تقسیم بندی می شوند.
ژیمناستیک (Gymnastics)
در یونان باستان آموزش های نظامی برای همه افراد ضروری بود به همین دلیل قدرت و انعطاف عضلانی و پرورش ذهن و هماهنگی بدن در تمرینات جنگاوری اهمیت بسیاری داشتند. مسابقات ژیمناستیک در المپیک باستانی از سال ۷۷۶ پیش از میلاد تا ۳۹۳ پس از میلاد برگزار می گردید. اواسط قرن ۱۹ ژیمناستیک توسط فردریش جان آلمانی دوباره احیا شد. او ابزارهای مهم ژیمناستیک مانند بارفیکس، پارالل، خرک حلقه و پرشی و ... را به تمرینات ژیمناستیک در نظام آموزشی آلمان وارد کرد. فردریش جان پدر علم ژیمناستیک شناخته می شود. با تاسیس فدراسیون ژیمناستیک در سال ۱۸۸۱ مسابقات بین المللی این رشته ورزشی آغاز شد و ایران از سال ۱۹۵۱ در مسابقات بین المللی ژیمناستیک فلورانس ایتالیا در سطح جهانی وارد این ورزش شد. مسابقات ژیمناستیک در پنج رشته: ۱.ژیمناستیک هنری (شامل چهار رشته: حرکات زمینی، پرش از خرک، پارالل ناهمسطح، چوب موازنه در بخش بانوان و شش رشته: بارفیکس، دارحلقه، حرکات زمینی، پارالل، پرش از خرک، خرک حلقه در بخش آقایان) ۲.ژیمناستیک موزون ۳.ترامپولین ۴.ژیمناستیک آکروباتیک ۵.ژیمناستیک ایروبیک برگزار می گردد. ورزشکار باید در هر برنامه ۶ تا ۱۰ حرکت انجام دهد که شامل امتیازبندی شده و امتیازات در ۵ دسته (A,B,C,D,E) جداگانه توسط هیات داوران محاسبه می شوند.
دو و میدانی (Sport of athletics)
دویدن وپریدن و پرتاب کردن جهت بقا با پیدایش انسان در زمین وجود داشته است. با نقش و نگاره هایی که از زمان باستان باقی مانده رقابت های دویدن حدود ۲۲۵۰ سال قبل از میلاد در مصر و یونان و ایرلند وجود داشته است. اولین مسابقات دوومیدانی در المپیک باستانی سال ۷۷۶ پیش از میلاد در رشته های: دو سرعت، پرش طول، پرتاب دیسک، پرتاب نیزه و کشتی برگزار گردید. رشته دوومیدانی نوین اوایل قرن ۱۹ در بریتانیا شکل گرفت و رشته های جدید به آن اضافه شد.با برگزاری مسابقات المپیک ۱۹۱۲ استکهلم فدراسیون بین المللی دوومیدانی تاسیس شد و دوسال بعد مقررات آن در کنگره لیون فرانسه به تصویب رسید. شعار دو و میدانی در المپیک به زبان یونانی سیتیوس، آلتیوس، فورتیوس به معنی سریعتر، بالاتر و قویتر است. دو مادر همه رشته های ورزشی نامیده شده و مسابقات آن در رشته های مختلف انجام می شود.
دو سرعت در مسافت های ۶۰، ۱۰۰، ۲۰۰ و ۴۰۰ متر ـ دو با مانع در مسافت های ۶۰، ۱۰۰، ۱۱۰، ۴۰۰ و ۳۰۰۰ متر
دو نیمه استقامت در مسافت های ۸۰۰، ۱۵۰۰ و ۳۰۰۰ متر ـ دو استقامت یا جاده ای در مسافت های ۵ کیلومتر،۱۰ کیلومتر، نیمه ماراتن (۲۱٫۰۹۷۵ کیلومتر) و ماراتن ( ۴۲٫۱۹۵ کیلومتر)
دو امدادی در دو رشته ۴ در ۱۰۰ متر امدادی و ۴ در ۴۰۰ متر امدادی ـ دو صحرانوردی بین ۴ تا ۱۲ کیلومتر
رشته های پرشی ( پرش ارتفاع، پرش طول، پرش سه گام، پرش با نیزه)
رشته های پرتابی ( پرتاب وزنه، پرتاب دیسک، پرتاب نیزه، پرتاب چکش )
رشته های ترکیبی ( ده گانه، هفتگانه ، پنجگانه ) که باتوجه به جمع امتیازهای چند رشته ترکیبی برنده تعیین می شود.
پیاده روی با قوانین خاصی در مسافت های ۲۰ کیلومتر زنان و ۵۰ کیلومتر مردان برگزار می گردد.
دوچرخه سواری (Cycling)
سال ۱۸۱۷ در شهر کارلسروهه آلمان شخصی به نام بارون فون دریاس دوچرخه ای با یک زین بدون رکاب ساخت و در سال های بعد افراد مختلف بر روی تکامل دوچرخه کار کردند. سال ۱۸۷۳ مهندسی به نام هاردی لاوسون برای نخستین بار زنجیر چرخ را به دوچرخه افزود که این زنجیر به چرخ عقب وصل می‌شد و با گردش آن توسط فشار پا، دوچرخه به حرکت در می‌آمد. اولین مسابقات بین المللی دوچرخه سواری سال ۱۸۶۸ در فرانسه برگزار شد که جیمز مور انگلیسی به مقام نخست رسید. اولین اتحادیه ملی دوچرخه‌سواران در انگلستان سال ۱۸۷۸ تأسیس شد که مقررات خاصی برای مسابقات دوچرخه‌سواری در جاده و پیست برقرار کرد. مسابقات این ورزش استقامتی به صورت تک نفره و یا گروهی برگزار می گردد که مهم ترین آن ها توردوفرانس می باشد. دوچرخه سواری در سه زیرمجموعه: ۱.کوهستان (کراس کانتری ، دانهیل) ، ۲.جاده، ۳.نمایشی (بی ام ایکس ، تریال) برگزار می گردد که هر کدام دوچرخه های مخصوص به خود دارد.
سه گانه (Triathlon)
اولین مسابقات سه گانه سال ۱۹۲۰ در فرانسه با ۱۲ کیلومتر دوچرخه سواری، ۳ کیلومتر دویدن و ۲۰۰ متر شنا برگزار گردید. این ورزش از سال ۱۹۷۴ با هماهنگی سه ورزشکار از سه رشته مذکور به صورت جدی در سانتیاگو کالیفرنیا دنبال شد و مورد استقبال قرار گرفت. سال ۱۹۸۹ انجمن بین المللی سه گانه در فرانسه تاسیس شد و این ورزش نخستین بار المپیک ۲۰۰۰ سیدنی وارد مسابقات جهانی شد. از سال ۱۳۸۰ سه گانه در ایران به طور جدی مورد استقبال قرار گرفت. مسابقات ورزش سه گانه در چهار مسافت: ۱.سرعتی (۷۵۰ متر شنا، ۲۰ کیلومتر دوچرخه‌سواری، ۵ کیلومتر دو) ۲.استاندارد المپیکی (۱۵۰۰ متر شنا، ۴۰ کیلومتر دوچرخه‌سواری، ۱۰ کیلومتر دو) ۳.طولانی ( ۱۹۰۰ متر شنا، ۹۰ کیلومتر دوچرخه‌سواری، ۲۱.۱ کیلومتر دو) ۴.مردان آهنین (۳۸۰۰ متر شنا، ۱۸۰.۲ کیلومتر دوچرخه‌سواری، ۴۲.۲ کیلومتر دو) برگزار می گردد. زیر شاخه های ورزش سه گانه شامل: ۱.دوگانه آبی (شنا و دو) ۲.دوگانه (دوچرخه سواری و دو) ۳.سه گانه زمستانی (دو صحرانوردی، دوچرخه سواری کوهستان و اسکی صحرایی) ۴.سه گانه تیمی-امدادی (شنا، دوچرخه سواری و دو صحرانوردی) ۵.دوگانه تیمی-امدادی (دو صحرانوردی و دوچرخه سواری) می باشد.
پهلوانی (Pahlevani and zoorkhaneh rituals)
این ورزش باستانی ایرانی حدود ۷۰۰ سال پیش (قرن ۷ ه.قمری) توسط محمود پوریای ولی از اهالی خوارزم به شکل امروزی بازسازی شد. ولی بر اساس داستان های اسطوره ای ایران باستان وجود ورزش پهلوانی قدمتی دیرینه تر دارد. ورزش زورخانه ای برگرفته از جنگ های تن به تن و تعلیمات فنون جنگی همراه با ابزارهای کاربردی الهام گرفته شده از ادوات جنگی بوده است. بام زورخانه ها به شکل گنبد و در میان آن زمینی گود هشت پهلو با ابعاد ۴ در ۴ متر و گودی حدود ۷۲ سانتی متر می باشد.۲۵ آبان ۱۳۸۹ آیین های پهلوانی ایران به ثبت جهانی رسید. مجموعه ورزش های زورخانه ای شامل : شنو – میل بازی – کباده – چرخ زدن – پا زدن – میل گیری – سنگ و مهم ترین آن کشتی پهلوانی است. مرشد با رخصت گرفتن و زدن زنگ که مشابه اعلام کوس در زمان جنگ بوده است شروع به زدن ضرب و خواندن اشعار پهلوانی با نماد حضرت علی(ع) می نماید. رعایت احترام و ادب و داشتن صفات پهلوانی جزء اصلی این ورزش می باشد.ورزشکاران و مرشدان متناسب با سن، سابقه فعالیت، میزان توانایی های فنی و صلاحیت های اجتماعی به ۹ دسته رتبه بندی می شوند.
وزنه برداری (Weightlifting)
ریشه وزنه برداری از زمانی است که انسان ها جهت ساخت خانه های سنگی خود مجبور به برداشتن و جابجایی سنگ های عظیم بودند. وزنه برداری به عنوان یک ورزش در یونان باستان و همچنین ۴هزار سال قبل بین ایرلندی ها رواج داشت. نخستین قهرمان المپیک باستانی حدود ۶۸۴ سال قبل از میلاد شخصی به نام میلو از اهالی کورتونا بود که مدت ۲۸ سال در مقام خود باقی ماند. از سال ۱۸۹۶ اولین دوره المپیک نوین در آتن، وزنه برداری در لیست مسابقات قرار گرفت. فدراسیون جهانی وزنه برداری سال ۱۹۲۰ در فرانسه با ریاست ژول روسه شروع به فعالیت کرد. اولین مدال وزنه برداری ایران را جعفر سلماسی المپیک ۱۹۴۸ لندن کسب کرد و از آن به بعد ایران در رده اصلی ترین مدال آوران این رشته ورزشی در دنیا قرار گرفت.این ورزش در دو رقابت یک ضرب (برداشتن وزنه از زمین و انتقال آن به بالای سر در یک حرکت) و دوضرب (بلند کردن وزنه تا روی سینه در مرحله اول و انتقال وزنه از روی سینه به بالای سر در مرحله دوم) و نگه داشتن وزنه حدود یک دقیقه انجام می شود. هر ورزشکار با بلند کردن سنگین ترین هالتر ممکن بالای سر خود حق اجرای سه بار حرکت وزنه برداری را دارد. مسابقات وزنه برداری در ۸ رده وزنی برگزار شده و مجموع حرکت یک ضرب و دوضرب در رده بندی نهایی محاسبه می گردد.
کتل بل (Kettlebell)
کِتلِ بِل ابزاری پویا برای افزایش قدرت و استقامت می باشد. نشانه هایی از استفاده این وزنه در یونان باستان وجود دارد ولی نخستین شواهد استفاده از کتل بل مربوط به قرن هجدهم در روسیه می باشد. سال ۱۷۰۴ کتل بل به عنوان مقیاس وزن کشی و اندازه گیری کاربرد داشت و فروشندگان جهت زورآزمایی و نشان دادن قدرت خود دنبل یا وزنه های کتل بل را بالا و پایین می بردند. قرن بیستم محبوبیت کتل بل در انگلیس و آمریکای شمالی به اوج رسید و حدود سال ۱۹۹۸ پاوِل تساتسولین لقب پادشاه مدرن کتل بل را گرفت او مقاله ای در مورد کتل بل در یک مجله آمریکایی منتشر کرد و به علت استقبال بی نظیر مردم شروع به آموزش استفاده از آن کرد. اولین انجمن ورزشی کتل بل در روسیه سال ۱۹۸۵ شروع به فعالیت کرد و اولین دوره مسابقات بین المللی کتل بل نیز همان سال برگزار شد. کتل بل توپ چدنی دسته داری است که در اوزان مختلف از ۲ تا ۵۰ کیلوگرم موجود می باشد. این وزنه ها جهت افزایش حجم عضلات و استقامت، چربی سوزی و تناسب اندام، افزایش انعطاف پذیری در حرکات بدنی بسیار مفیدتر از دمبل و هالتر عمل می کنند.
طناب زنی (Skipping rope)
نقاشی های بجا مانده از قرون وسطی بر دیواره های مصر اولین شواهد طناب زنی می باشد. نخستین طناب های ورزشی مناسب پرش از مصری ها و بومیان استرالیا و چینی ها به دست آمده است که از بامبو و درخت انگور ساخته می شده است. دهه ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ در آمریکا پریدن از طناب بازی مرسوم کودکان بود. پس از آن در دهه۱۹۷۰ به منظور آمادگی جسمانی و علاقه به پرش طناب زنی در مجموعه ورزش های دائمی قرار گرفت. فدراسیون جهانی طناب زنی سال ۱۹۹۱ در کانادا شروع به کار کرد. ورزش طناب زنی باعث استقامت قلبی-عروقی و تعدیل چربی های زیرپوستی و افزایش تراکم استخوانها می شود. مسابقات طناب زنی شامل: ۱.انفرادی سرعت(زمان ۳۰ ثانیه)، ۲.انفرادی سرعت-استقامت(زمان ۳ دقیقه)، ۳.مسابقه ۳بارعبور طناب با یک جهش(۳۰ پرش باید انجام شود) در زمین با ابعاد ۴ در ۴ متر، ۴. انفرادی آزاد(زمان ۴۵ تا ۷۵ ثانیه) در زمینی با ابعاد ۹ در ۹ متر، ۵.تیمی سرعت-امدادی(۴ نفر هر کدام ۳۰ ثانیه به صورت تک پا)، ۶.تیمی جهش-امدادی(۴ نفر در ۳۰ ثانیه با هرجهش دوبار عبور طناب) در زمینی با ابعاد ۵ در ۵ متر، ۷.تیمی آزاد(۴ نفر در زمان ۴۵ تا ۷۵ثانیه) در زمین ۱۲ در ۱۲ متر، ۸.طناب زنی تیمی سه و چهار نفره با ۲ طناب بلند.
طناب کشی (Tug of war)
از زمانی که افسانه جنگ خورشید و ماه (روشنایی و تاریکی) به میان آمد، طناب کشی یکی از ریشه های جنگی نامعلوم بود. حدود قرن ۸ قبل از میلاد در چین مسابقات طناب کشی در مقیاسی بزرگ (گروه های ۵۰۰ نفره در هر انتهای طناب) بین نظامیان جنگی جهت تمرینات برگزار می شد. در مصر، یونان و هند طناب کشی ریشه های باستانی دارد. دهه ۱۸۰۰ این رقابت ورزشی بین ملوانان دریایی جهت تمرین کشیدن بادبان ها نیز رواج داشت. اولین تشکیلات سازمانی طناب کشی سال ۱۹۵۸ در انگلستان شروع به کار کرد و از سال ۱۹۰۴ طناب کشی در ردیف بازی های المپیک قرار گرفت. مسابقات طناب کشی در گروه های ۸ نفره و زمینی هموار با ابعاد ۳ در ۳۰ متر برگزار می گردد. طول استاندارد طناب حدود ۳۳ متر و قطر آن ۱۰ تا ۱۲ سانتیمتر و از جنس کنف می باشد. دو انتهای طناب باید بسته باشد و در مرکز طناب نواری قرمز رنگ به صورت مشخص درج شده است همچنین در فاصله ۴ متری از مرکز دو نوار زرد و در فاصله ۵ متری از مرکز طناب دو نوار مشکی قرار دارد. تیمی که دو کشش از سه کشش که گذشتن علامت قرمز رنگ از خط روی زمین است را ببرد، برنده اعلام می شود.
آتش نشانی (Firefighters and Rescuers sport)
ورزش آتش نشانی از سال ۱۹۳۷ در اتحاد جماهیر شوروی وسعه داده شد. رقابت های این ورزش شامل تمرینات مربوط به آتش سوزی از قبیل صعود از پله ها در یک خانه مدل همراه با شلنگ آب و خاموش کردن آتش در سریعترین زمان ممکن بود. مسابقات بین المللی آتش نشانی از سال ۱۹۶۸ بین چندین کشور برگزار شد. سال ۲۰۰۱ فدراسیون بین المللی آتش نشانی و امدادرسانی با هدف توسعه ورزش آتش نشان ها و ناجیان، معرفی فن آوری ها و تجهیزات جدید، تقویت روابط دوستانه و همکاری جهت بهبود خدمات و همچنین افزایش دقت و سرعت و مهارت های متخصصین این فن تشکیل شد. سال ۲۰۰۲ یازده مسابقه جهانی آتش و نجات تحت حمایت فدراسیون جهانی برگزار شد. اولین بار سال ۱۳۷۸ مسابقات مختص آتش نشانان در ایران توسط سازمان شهرداری ها در سطح کشور برگزار گردید. سازمان های آتش نشانی و امدادرسانی نیاز به تصمیم گیری های سنجیده و اقدامات صحیح در مواقع بحرانی دارند از این رو جهت افزایش قوای جسمانی و تقویت روحیه نیروهای عملیاتی در مقابله با شرایط سخت، انجام تمرینات خاص ورزشی لازم می باشد. رشته هایی مانند دوومیدانی، کوهنوردی، صخره نوردی، شنا و غواصی و دیگر ورزش ها در دستور کاری فدراسیون آتش نشانی می باشد.