تاندون همسترینگ

عضلات همسترینگ، در قسمت بالایی ران قرار دارند و توسط یک تاندون بزرگ به مفصل زانو متصل شده اند. عضلات همسترینگ نقش مهمی در عملکرد پا و حرکات زانو دارند. آن ها به راست شدن پاها و خم شدن زانو و  به انجام فعالیت های عادی روزانه مانند راه رفتن و فعالیت های ورزشی کمک می کنند. تاندونیت همسترینگ (التهاب همسرتینگ )، به درد و تورم در یک یا چند تاندون همسترینگ اشاره دارد. این ناراحتی اغلب به عنوان یکی از مشکلات زانو دسته بندی می شود.

علل تاندونیت همسترینگ

هنگامی که عضله همسترینگ فراتر از ظرفیتش کشیده شده و یا تحت یک فشار ناگهانی قرار بگیرد، تاندون به سمت ملتهب شدن می رود و نتیجه ی آن چیزیست  که ما آن را به عنوان تاندونیت همسترینگ می شناسیم.

آسیب همسترینگ همچنین می تواند به علت صدمه مستقیم و یا ضربه به عضله، مانند لگد خوردن پشت ران و یا سقوط بر پشت ران ایجاد گردد. پارگی های کوچکی در تاندون ناشی از وارد آمدن فشار به تاندون ایجاد می شود و این فشارها به دلایلی مانند استفاده بیش از حد، آسیب یا استرس هستند.

برخی از فعالیت ها مانند دویدن بر روی سطوح ناهموار، بلند کردن وزنه سنگین، بازی تنیس و بسکتبال به عنوان عامل ایجاد تاندونیت همسترینگ شناخته شده اند. افزایش سن، فرد را مستعد ابتلا به این بیماری می کند. از آنجا که با بالا رفتن سن، تاندون ها تمایل به شکنندگی پیدا می کنند، در نتیجه آن ها مستعد ابتلا به تاندونیت می شوند.

در آسیب های خفیف، پارگی جزئی می باشد و بهبودی سریع تر است، در حالی که در آسیب های شدید ممکن است عضله همسترینگ به طور کامل پاره شده و دوره بهبودی طولانی تر باشد.

علائم تاندونیت همسترینگ

علائم تاندونیت همسترینگ به میزان آسیب بستگی دارد. اولین علامت درد است. پارگی های کوچک شکل گرفته درعضله، متعاقبا" ایجاد خونریزی و کبودی می کند. تورم تقریبا" فوری است. شما ممکن است اسپاسم های عضلانی دردناکی را تجربه کنید. خم شدن و تا شدن زانو دشوار می شود و ممکن مانع راه رفتن شما بشود. درد با هر حرکت و یا فعالیت فیزیکی بدتر می شود. مناطق اطراف زانو گرم است. منطقه، به خصوص پس از انجام ورزش و حتی در طول شب زمانی که شما خواب هستید سفت می شود.

درمان تاندونیت همسترینگ

درمان تاندونیت همسترینگ بستگی به میزان آسیب دارد. بسیاری از بیماران مبتلا به آسیب های همسترینگ خفیف، به روش های درمانی ساده، معمولی و غیر جراحی پاسخ خوبی می دهند. دادن استراحت زیاد به ساق پا و استفاده از یخ بر روی ناحیه آسیب دیده به مدت حدود بیست دقیقه دو تا سه بار در روز می تواند تورم و درد را کاهش دهد. از فعالیت هایی که ممکن است درد و تورم را افزایش دهد، پرهیز کنید.

برای کاهش تورم، پای آسیب دیده را بالاتر از سطح قلب بالا نگه دارید. پای آسیب دیده را در حالتی نگه دارید که عضلات به هنگام خواب به خصوص در شب شل باشند، با این کار به پایتان استراحت دهید.

یک فیزیوتراپیست می تواند به شما کمک کند تا ورزش های خاصی را برای بازگرداندن حرکت و قدرت ماهیچه ها و تاندون هایتان فرا بگیرید. استفاده از بانداژ فشاری برای کنترل تورم ممکن است توصیه شود. بانداژهای الاستیک برای محدود کردن حرکات در اطراف منطقه آسیب دیده پیچیده می شود. درمانگرتان همچنین ممکن است بریس یا آتل را توصیه کند.

پزشکتان ممکن است به منظور کاهش ناراحتی ناشی از آسیب تاندونی، داروهای ضد التهابی را تجویز کند. وی ممکن است به بافت های اطراف تاندون آسیب دیده، کورتون تزریق کند. تزریق کورتون باعث کاهش التهاب شده و به کم شدن درد کمک می کند. با این حال، تکرار تزریق کورتون ممکن است تاندون را تضعیف کرده و یا ایجاد عوارض جانبی نامطلوب کند. این ها ممکن است خطر پارگی تاندون را نیز افزایش دهند.مطالعات اخیر نشان می دهد که تزریق استروئید با هدایت فلوروسکوپ (اشعه ایکس) ، یک جایگزین سالم و موثر برای درمان مرسوم تاندونیت همسترینگ است.

در موارد شدید تاندونیت همسترینگ که تاندون پاره شده، عمل جراحی ترمیمی ممکن است برای ترمیم بافت های فرسوده مورد نیاز باشد. عمل جراحی شامل کشیدن عضله همسترینگ و بازگرداندن آن به محل خودش و برداشتن تمامی بافت های اسکارمی باشد. سپس تاندون با استفاده از بخیه یا گیره دوباره به استخوان متصل می گردد.

بعد از عمل به منظور حفاظت از بافت تازه ترمیم شده به شما توصیه خواهد شد که وزنه های سنگین را بلند نکنید. ممکن است شما برای نگه داشتن تاندون های عضلاتتان در حالت ریلکس، نیاز به استفاده از عصا یا بریس داشته باشید.( منظور از بريس لوازم كمكی هستند كه برای تحمل وزن بدن و جلوگيری از حركات غير ارادی و گاهی اوقات حركات و همچنين پيشگيری از تغييراتی كه ممكن است در شكل اندام‌های مختلف رخ دهد مورد استفاده قرار می گيرند.)

بازگشت تدریجی به فعالیت بدنی و یا فعالیت ورزشی برای احیای عضله همسترینگ به شیوه ای امن و موثر لازم است. شما باید برنامه درمان فیزیکی را با تمرینات کششی ملایم برای بهبود انعطاف پذیری و حرکت شروع کنید. سپس برنامه درمانی با تمرینات تقویتی دنبال خواهد شد. این برنامه توانبخشی باید توسط فیزیوتراپیست شما هدایت شود.

گاهی اوقات در حالات مزمن ممکن است باند هایی از بافت اسکار مانند، بر روی تاندون تشکیل شده باشد که می تواند باعث تحریک عصب سیاتیک (عصب سیاتیک، عصب رسانی پوست ساق پا، عضلات پشت ران، پایین ساق پا و پا را بر عهده دارد) بشود. این باندهای اسکار ممکن است به فیزیوتراپی پاسخ  ندهد و نیاز به جراحی داشته باشد. بازگشت به ورزش بدون بازتوانی کامل ممکن است به درد مزمن همسترینگ و آسیب دائمی منجر شود.

پیش آگهی تاندونیت همسترینگ

بسیاری از بیماران در عرض چند هفته با فیزیوتراپی مناسب به زندگی عادی باز می گردند. در صورت عمل جراحی، بازتوانی ممکن است بین سه تا شش ماه طول بکشد.

پیشگیری از تاندونیت همسترینگ

برای به حداقل رساندن شانس ایجاد تاندونیت همسترینگ، قبل شروع فعالیت بدنی، با نرمش هایی مختصر، بدن خود را گرم کنید. در صورت نیاز برای حمایت بیشتر از بریس زانو استفاده کنید. اگر شما یک ورزشکارید، برای حفظ قدرت ران و انعطاف پذیری زانو برنامه های تمرینی ضربدری را برای خود به اجرا درآورید.

به نقل از :mediran.info