مننژیت
مننژیت عفونت پرده های مننژ می باشد که دور مغز و نخاع را گرفته اند و از این دو بخش محافظت می کنند. حتما باید بعد ازعفونت فرد مبتلا مورد آزمایش شنوایی قرار گیرد.
اگر به مننژیت شک شود باید CSF فرد به آزمایشگاه فرستاده شود تا این قضیه اثبات شود. داروهای ضد عفونت به صورت تزریق درون وریدی باید به بیمار داده شود
علائم آن شامل سردرد همراه با تهوع و استفراغ، تب شدید و سفت شدن گردن است. امکان دارد باعث مرگ شود پس درمان آن باید به صورت اورژانسی انجام شود
عفونت به علت ویروس یا باکتری یا قارچ می تواند به وجود بیاید. شایع ترین علت کم شنوایی اکتسابی در کودکان مننژیت است. مننژیت در هر سن و سالی فرد را می تواند مبتلا کند. بیشترین گروه مبتلا بچه های زیر 5 سال و سپس جوانان بین 15 تا 19 سال می باشند.
افت شنوایی پس از این بیماری افت حسی عصبی است. افت حسی عصبی پس از مننژیت به چندین روش می تواند ایجاد شود.
میزان شیوع کاهش شنوایی پس از مننژیت:
علت قارچی: در 40 درصد موارد
علت باکتریایی: 6 تا 35 درصد از موارد
اگر علت ویروسی باشد معمولا افت شنوایی رخ نمی دهد
فارغ از علت، در 80 درصد از موارد افت شنوایی دو طرفه است و در 70 درصد از موارد افت میزانی از افت وجود دارد (و نه ناشنوایی کامل).
رایج ترین شیوه ایجاد آن گسترش عفونت به درون حلزون و آسیب رسیدن به سلول مویی است. التهاب عصب شنوایی روش دیگر ایجاد افت حسی عصبی است.
افت حسی عصبی از mild تا profound در یک یا هر دو گوش می تواند رخ دهد. در اکثر مواقع افت شدید و عمیق است.
اگر عفونت به مجاری نیمدایره ای کشیده شود امکان ایجاد مشکلات تعادلی نیز وجود دارد. با ورود عفونت به گوش داخلی بافت فیبروزی و استخوان می تواند در گوش داخلی تشکیل شود.
توصیه می شود که بچه هایی که به مننژیت مبتلا شده اند 4 هفته پس از بهبودی مورد سنجش شنوایی قرار گیرند. در روزهای اول پس از عفونت افت شنوایی می تواند بدتر شود یا اینکه دارای تغییرات باشد ولی معمولا طی چند ماه پس از بیماری ثابت می شود. به دلیل تغییرات و کشف وجود و یا عدم وجود تغییر در وضعیت شنوایی ممکن است به چندین آزمایش شنوایی نیاز باشد.
درگیری بخشهای شنیداری ساقه مغز نیز دیده می شود. متعاقب مننژیت ناشی از عامل باکتری، امکان ایجاد لابیرنتیت دو طرفه وجود دارد.
به صورت خیلی کمتری افت شنوایی یکطرفه می تواند به وجود آید. درک گفتار متغییری در این افراد دیده می شود که اکثرا درک گفتار متناسب با میزان افت شوایی نیست.
تمپانوگرام در این افراد از نوع A است مگر آنکه همراه مننژیت اتفاقی هم برای گوش میانی افتاده باشد.
رفلکس ایپسی لترال درگوش مبتلای این افراد حذف می شود و وقتی گوش مبتلا با صدا تحریک می شود رفلکس کنترا لترال هم ایجاد نمی شود.
به علت تشکیل شدن بافت استخوانی در درون حلزون گوش برای انجام کاشت حلزون و قرار دادن الکترود کاشت درون حلزون (اسکالا تمپانی) مشکل وجود دارد.
در صورت درگیری سیستم وستیبولا، افراد مبتلا به مننژیت سرگیجه دورانی را تجربه می کنند که مدت زمان این سرگیجه کوتاه است. نتایج آزمایش کالریک نشاندهنده فقدان یا نبود عملکرد وستیبولی است.
آزمون کالریک آزمایش عملکرد وستیبولی است که طی آن گوش با آب یا هوای سردتراز دمای بدن تحریک می شود (مثلا 30 و 44 درجه سانتیگراد). در افراد دارای عملکرد طبیعی وستیبول این دماها باعث ایجاد سرگیجه می شود.
سمعک می تواند برای این افراد کمک کننده باشد. این کمک می تواند در درک گفتار در صورت وجود باقیمانده شنوایی و یا کمک به شنیده شدن اصوات در صورت وجود افت شنوایی عمیق باشد.
گزینه دیگر در این افراد استفاده از کاشت حلزون است. همانطور که گفته شد بعد از عفونت مننژیتی امکان دارد که درون حلزون بافت فیبروزی تشکیل و سپس این بافت فیبروزی استخوانی می شود. استخوانی شدن درون حلزون نمی گذارد که الکترود کاشت وارد اسکالا تمپانی شود.
میزان موفقیت این افراد در استفاده از کاشت خیلی بستگی به زمان دارد. باید پیش از استخوانی شدن بخشی یا کل حلزون کاشت انجام شود.
جمع آوری: انیس السادات حسینی، دانشجوی کارشناسی شنوایی شناسی دانشگاه علوم پزشکی ایران
ویرایش: دکتر محمد معارف وند، عضو هیئت علمی گروه شنوایی شناسی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران
دفعات مشاهده: 3883 بار |
| دفعات ارسال به دیگران: 0 بار |