بهترین ورزش رزمی برای دفاع شخصی

هنرهای رزمی مهم ترین ورزش های تماشاچی پسند و روشی خوب برای تناسب اندام هستند، ولی برای دفاع شخصی به وجود آمده اند و بدون شک هدف اصلی بسیاری از آن ها دفاع شخصی است. در این لیست، ده مورد از بهترین هنر های رزمی را به شما معرفی می کنیم، خصوصا اگر به دفاع از خود در برابر حمله مهاجمان علاقه مند هستید.

 کیک بوکسینگ

 وقتی در خیابان زورگیری به شما حمله می کند، یا اینکه به احتمال زیاد این فرد به جز پرت کردن شما به طرف دیوار و به جلو  رفتن، هیچ سبک مبارزه خاصی را نمی داند، کیک بوکسینگ خیلی کارآمد است.

در کل کیک بوکسینگ شاخه های کمی دارد . رایج ترین و محبوب ترین آن ها Muay Thai (موی تای )است که ترجمه تحت الفظی آن " هنر هشت عضو " است.

در ورزش کیک بوکسینگ برای دفاع شخصی، افراد روی انواع ضربات مشت، زانو و پا، سرعت عمل، منحرف کردن و ضربه زدن در فرصت های به دست آمده، تمرکز می کنند.اگر مهاجم، چاقو یا اسلحه داشته باشد و دارای بازوی قوی باشد، از آن سلاح ها استفاده می کند. مدافع سلاح های بیشتری مانند دست، پا، زانو، آرنج و سر  دارد.

به طرف مهاجم بروید و تا جایی که می توانید یک ضربه محکم مستقیم به چانه او بزنید. این نوع حرکت در کیک بوکسینگ خیلی مهم است و به هنرآموزان این رشته آموزش می دهند تا این حرکات را با چنین سرعت فوق العاده ای اجرا کنند و سریع تر از مهاجم واکنش نشان دهند. این حرکات تقریبا ریسک ضربات هالیوودی را ندارد.این ضربات را به درستی انجام دهید و فک رقیب را بشکنید، حنجره اش را فشار دهید، دندان هایش را خرد کنید، به او فشار آورید تا زبان خود را گاز بگیرد. او دیگر به مبارزه ادامه نمی دهد. این نوع ضربات را تا جایی که می توانید یاد بگیرید، در واقع کاربرد موثری دارد، و می توانید سریع و قوی عمل کنید.

روش دیگر این است که به طرف مهاجم قدم بردارید، سلاح او را بگیرید و با پیشانی خود به بینی او ضربه بزنید. این ضربه، به اندازه ای که شما فکر می کنید، به شما آسیب نمی رساند، بر عکس، بینی مهاجم را مثل ترقه خرد می کند.

بوکسر های حرفه ای تمریناتی به نام " چی مبارزی" (combat qi) انجام می دهند که شرایط فیزیکی هر بخش از بدن در پی آسیب های مکرر است، تا جایی که دیگر پیام های درد به مغز فرستاده نمی شود و فرد احساس درد نمی کند. بوکسرها با دسته ی بیس بال برای ایجاد درد به ساق پای خود ضربات محکمی می زنند، تا جایی که عصب های درد از کار می افتند. آن ها این کار را روزی یک ساعت و به مدت دو سال انجام می دهند.استخوان ساق پا مکررا آسیب می بیند و به صورت قوی تر و ضخیم تر بازسازی می شود. در نهایت، فرد می تواند با ساق پا چوب بیس بال را بزند و احساس درد نکند.

 کاراته

در کاراته تاکید اصلی بر منحرف کردن حمله است. بیشتر ضربات مشت و ضربات چاقو مانند دست به طور مستقیم به سمت شما پرتاب می شوند، نه به صورت کمان. تعداد اندکی از مبارزان از ضربات پی در پی استفاده می کنند.

به جلو قدم بردارید، یک خط جانبی به طرف بازوی مهاجم ایجاد کنید، ضربه های مشت و چاقوی مهاجم را بگیرید و سپس به سرعت با مشت های دیگری به قسمت پایین تنه ، شکم یا پشت او ضربه بزنید. او نمی تواند  در برابر این ضربه های شما از خود دفاع کند. او را به جلو هل دهید و با زانو به عضلات ران او ضربه بزنید. این آسیب ها دیوانه کننده است.

ضربه زدن به سر و صورت مهم است، ولی مهاجم این ضربات را پیش بینی می کند و خود را برای آن ها آماده می کند، بنابراین به جای آن، حمله راست دست او را با مشت چپ تان بگیرید (یا بر عکس) و با دست دیگرتان، تا جایی که می توانید مستقیم به قسمت نرم زیر جناغ سینه او بزنید، و سپس بچرخید. این قسمت شبکه خورشیدی است و ضربه زدن به آن، به اندازه یک ضربه به کشاله رانش، او را به طور قابل توجهی ناتوان می کند.

یا، اگر او کنار رفت،با تمام قدرت،یک ضربه محکم به شکم او بزنید. اگر یکی از ضربات ذکر شده انجام شود، مهاجم درد شدیدش را نادیده می گیرد. او در حالی که حمله می کند، به جلو خم می شود و در این حالت یک لگد به کشاله ران او باعث می شود که او به طرف شما پرتاب شود.

 آیکی دو

یک هنر رزمی جالب است که خیلی زود قابل تشخیص است. این هنر رزمی حرکات قابل توجه کمی دارد. اما در بیشتر قسمت ها، این حرکات بر اساس این اصل است که وقتی مهاجم ضربه می زند، او بخشی از دفاع نفوذ پذیر خود را به جا می گذارد، اگر شما (مدافع)، به مهاجم حمله نکنید، دفاع نفوذ ناپذیر خواهید داشت. (یعنی مدافع در حین حمله مهاجم فرصت انجام ضربات بیشتری خواهد داشت).

مانع حمله او نشوید. از شتاب خود، در برابر او استفاده کنید. استیون سیگال معروف ترین آی یدو کار غرب است. او ممکن است بازیگر خوبی نباشد، اما دارای کمربند مشکی دان 7 آی کی دو است، و حرکت مشهور و بر جسته او برای دفاع شخصی، برای انواع موقعیت های دفاع شخصی ضروری است:کوته گایشی یا پیچاندن ساعد از جمله این حرکات است.

مهاجم جلو می آید و یک ضربه مشت مستقیم می زند. شما کنار بروید، مچ دستش را محکم بگیرید و هم زمان با ضربه های مشتش، او را خم کنید. این کار تعادل او را کاملا از بین می برد. با همان شتاب خودش پیش بروید، در حالی که می چرخید، مچ دست او را به طرف بیرون پیچ دهید. او احتمالا مانند نمایش های کلاسیک در یک فیلم سیگال به هوا پرت نمی شود ولی مچ دستش می شکند. او بعید است که بار دیگر مبارزه کند.

اکثر منتقدان این هنر رزمی می گویند که گرفتن ضربه های مشت یک نفر و داشتن سرعت کافی برای انجام این حرکت برای کمربند مشکی متوسط غیر ممکن است. ولی این نظریه ی درستی نیست. و این حرکت را با تمرین می توان یاد گرفت و بر آن مسلط شد.

آیکی دو روی قفل کردن مفصل کار می کند،برای انجام آن نیازی به سرعت بیشتر نیست و در مقایسه با کوته گایشی در متوقف کردن و از کار انداختن مهاجم، بسیار موثر است.

وینگ چون

کونگ فوی وینگ چون هنری است که ییپ من (YIP MAN)  به بروس لی آموزش داد و بروس لی خیلی آهسته و رسمی این هنر را برای دفاع شخصی تغییر داد. این کاملا گمراه کننده است. هدف او این بود که موقعی که با افراد حرفه ای  مثل ونگ جک من مبارزه می کند، آن برای او کافی نیست.

بروس لی متوجه کم و کاستی هایی در وینگ چون شد، و ویرایش خود را از آن بیرون داد که شماره 5 این لیست است. او با استفاده از این روش، وانگ را در عرض سه دقیقه شکست داد. در حالی که تقریبا هیچ مبارزی در دنیا، ضمن اینکه صدمه بیشتری می دید، نتوانسته است با این سرعت در این مبارزه برنده شود.

او به وسیله ضربات ویژه وینگ چون برنده شد، در این ضربات از کفل (مفصل ران) استفاده نمی شود، اما در عوض، خیلی سریع هستند و به جای شکم و گلو، به جناغ سینه یا شبکه خورشیدی مهاجم زده می شوند.

شما حمله حریف را با یک دست منحرف کنیدو با دست دیگر، یک ضربه مشت مستقیم به قفسه سینه او بزنید، بعد، مشت های دیگری پشت سر هم بزنید. هم زمان که ضربه می زنید، به طرف مهاجم بروید. حرکت کل بدن به جلو باعث افزایش قدرت می شود، که با قدرت بازوی  100 پوندی ادغام می شود و در نتیجه حدود 300 پوند نیرو به طور مکرر به قفسه سینه مهاجم وارد می شود. تنها مورد باقیمانده، سرعت شما در انجام این حرکت است. 15 ضربه مشت قبل از اینکه مهاجم بتواند عکس العمل نشان دهد، بی سابقه نیست و می تواند صورت بگیرد. این ضربات این مزیت را دارد که آرنج ها به طرفین قفسه سینه نزدیک می شود و باعث می شود مهاجم نتواند ضربات بازو را بگیرد.

بعد از آن، بحث در مورد دفاع خط مرکزی بدن یا انجام ضربات دورانی است. کوتاه ترین فاصله بین دو نقطه یک خط مستقیم است، بنابراین به جای به کار بردن قدرت اضافی، با پیچیدن به دور خود و چرخاندن باسن، مستقیما ضربه مهاجم را بگیرید و هم زمان یک لگد مستقیم به شکم او بزنید. اگر این لگد را با تمام قدرت اجرا کنید، هر حریفی را از پا در می آورید.

فاصله نزدیک در این روش به افراد کوتاه تر کمک می کند، مثلا زنی که در برابر یک تجاورکار از خود دفاع می کند. وقتی دو نفر گلاویز به هم نزدیک هستند، فرد کوتاه قد راحت تر می تواند به فرد بلند تر حمله کند و دفاع شخصی موثری خواهد داشت.

 جیو جیتسو

جیو جیتسو جامع ترین سبک این فهرست است. این ورزش رزمی ترکیبی درست از اصول گلاویزی، ضربات شدید، دست توی چشم کردن، تکنیک خفه کردن (شیمه وازا)، گاز گرفتن، قفل کردن مفاصل و همچنین آگاهی از مرکز ثقل بدن مدافع در برابر مرکز ثقل بدن مهاجم می باشد.

شما با خم شدن و زیر گرفتن حریف، او را پرتاب کنید. این تکنیکی ساده و کارآمد است. اگر حریف با سلاح حمله کرد، بازویش را بگیرید، سپس یک ضربه مشت چاقو مانند به استخوان ترقوه او بزنید. در حالی که او را به طرف عقب و پایین هل می دهید، ضامن اسلحه را قفل کنید و آن را بشکنید.

موقعی که او به جلو لگد محکم بزند، باید روی پای دیگرش بایستد. لگدش را کنار بزنید، پایش را بگیرید و یک لگد به کشکک زانویش بزنید و آن را بشکنید.

وقتی او کنار می رود و پیراهن شما را می گیرد، شما به عقب حرکت نکنید، بلکه به جلو حرکت کنید و خم شوید، با کفل خود به شکم او ضربه بزنید، یکی از شانه هایش را با یک دست بگیرید و دست دیگرتان را به دور پشت او بگیرید و او را از روی فود پرتاب کنید.

جیت کان دو

بروس لی  "هنر بی سبکی" را پیش بینی کرد که بی معنی به نظر می رسد. ولی او سعی کرد مفهوم سازگاری را در یابد. بروس لی بیشتر از هر چیزی روی این مورد تاکید می کرد که بدترین چیزی که شما در مبارزه انجام می دهید، پیش بینی کردن نتیجه مبارزه است. شما نباید به چیزی جز حمله حریف و عکس العمل خودتان فکر کنید. افکار اضافی را از ذهن تان پاک کنید، چون این افکار سرعت عکس العمل شما را کم می کند.

بنابراین، شما از یک حالت مانند حالت دفاعی غربی en garde استفاده کنید. به منظور تعویض گارد چپ به راست به حالت رقص پا روی انگشتان تانبایستید. به عقب یا جلو حرکت کنید، تا بتوانید با هر کدام از پا ها ضربه بزنید.کار با پا مهم ترین چیز در مبارزه واقعی است و فاصله شما را با حریف تعیین می کند.

اصول وینگ چون شامل تکنیک دست و پا و حمله و دفاع هم زمان است. به بالاتنه لگد زده نمی شود، چون لگد زدن به بالاتر از کمر، باعث در معرض قرار گرفتن بیضه ها و پایی که روی آن ایستاده اید، می شود.

اصول جیو جیتسو شامل پرتاب بدن و منحرف کردن ضربه است.  در این ورزش، روی سرعت ضربات ترکیبی تاکید می شود. و افراد حرفه ای می توانند در یک ثانیه 10 بار به گلوی حریف ضربه بزنند.

 بوکس غربی

شما داستان هایی را از افراد زورگیری که به اشتباه از پیرمرد زور می گیرند، شنیده اید. این مبارزه همیشه با یک ضربه هوک تمام می شود. (یعنی پیرمرد بوکسر بوده است و با تکنیک های خاص، آن ها را ضربه فنی کرده است) این ها چیزهایی هستند که بوکسر نیاز دارد. در واقع، بیشتر بوکسر ها به خاطر دفاع از خودشان در برابر جیب زن ها، قاتل ها و سارقین و ..زندانی شده اند. چون دست های آن ها سلاح هایی مرگ آور است. بوکسرها نسبت به فایتر های آموزش دیده دیگر، سریع تر، محکم تر و دقیق تر مشت می زنند.

این به خاطر این است که بوکسرها حدود 4 سال فقط  مشت زدن درست را یاد می گیرند. آن ها اجازه لگد زدن ندارند، بنابراین فقط با دست هایشان  کار می کنند. راکی مارسیانو، رکس لاین را با یک دست از تعادل خارج کرد و او را ضربه فنی کرد.. این ضربه لثه گیر لاین را 10 قدم آن سوی رینگ پرتاب کرد، فک هایش را له کرد و چهار دندانش را شکست.

بوکسر ها هم چنین هر روز خیلی با دقت بدن شان را سفت می کنند و برای استقامت و دوام ماهیچه های خود، آنها را تقویت می کنند. آنها بدنشان همانند یک بدنساز بزرگ نیست، اما ماهیچه هایشان مثل ماهیچه های کشاورز سفت و قوی است.

بوکسرها مشت می زنند، دفاع می کنند،به صورت جهشی به جلو حرکت می کنند، و مشت می زنند، دفاع می کنند و به صورت جهشی به عقب حرکت می کنند. آن ها به طور خستگی ناپذیری این قانون را تکرار می کنند " همیشه از خودت محافظت کن". دست ها را در دو طرف سر می گیرند و خم می شوند، به طوری که کل بدن برای قدرت انفجاری آماده باشد و با ساعد نیم تنه خود را محافظت می کنند.

هدف در این ورزش، قسمت چانه است، که مدافع با یک مشت سر مهاجم را به یک طرف می پیچاند و برای یک لحظه مغزش را از کار می اندازد. میزان قدرت و خشم حریف مهم نیست. او بلافاصله بیهوش می شود.

جیو جیتسو برزیلی

این ورزش ترکیبی از زد و خورد ایستاده جیو جیتسو با مبارزه روی زمین است، که بر قفل کردن مفاصل و کنترل کامل بر حریف تاکید می کند و مبارزه به صورت کارآمد و خیلی سریع پایان می یابد. هر چه مهاجم بزرگتر باشد، مدافع آسان تر می تواند او را از پا در آورد، از مرکز ثقل بدن او استفاده کند و او را شکست دهد (بیهوش کند).

هنگام مبارزه روی زمین، اولین نکته آموزشی جیو جیتسوی برزیلی، گرفتن یک دست یا پا و شکستن آن در مفصل است. ساق پا برای ضربه زدن به زانو و مچ پا، ساعد برای ضربه زدن به آرنج و مچ دست و خفه کردن به کار می رود. از پا های قوی برای از کار انداختن استخوان تورسو مهاجم استفاده می شود، در حالی که مدافع مبارزه را با ضربه های مشت و آرنج به صورت او تمام می کند.

روش مبارزه کیسی

این سبک مبارزه در فیلم های بتمن کریستوفر نولان دیده می شود. و توسط اندی نورمن و Justo Dieguez و بر اساس تجربه های  Dieguez در مبارزه خیابانی در اسپانیا طراحی شده است. روش مبارزه بتمن از کتاب های کمیک برای نیاز به کارآیی فوق العاده اقتباس یافته است.چون بتمن در مبارزات جنایی یک نابغه است، و بدون هدر دادن وقت و انرژی، جنایت کاران را شکست می داد. معمولا ده تا بیست قلدر با هم به او حمله می کنند و دیگز و نورمن برای دفاع در برابر این افراد، سبکی را طراحی کرده اند. این کار غیرممکن به نظر می رسد، اما بعد از 6 یا 7 سال آموزش ، که خیلی زیاد نیست، هر کسی می تواند تمام حرکات ضروری را انجام دهد. با این سبک شما به یک ماشین دفاع شخصی تبدیل می شوید.

نولان دنبال سبکی بود که هیچ گاه روی صحنه نشان داده نشده بود. این سبک سریع، در فاصله نزدیک، اما به طرز وحشیانه ای خشونت بار است. تکواندوی کلاسیک تماشایی است، اما برای مبارزه خیابانی که هیچ قانونی در آن وجود ندارد، فوق العاده ناکارامد می باشد.

در روش کیسی تقریبا هیچ نوع لگدی وجود ندارد.  این روش، با تکیه بر مبارزات فاصله نزدیک، از هر نوع سلاحی که در این فاصله کم تا حریف قابل استفاده باشد، همانند مشت، سر، زانو و آرنج استفاده می کند.

تنها یک حالت ایستادن برای یادگیری وجود دارد، و اگر شما فقط یک بار آن را ببینید، می توانید انجام دهید. و آن حالت " مرد تفکر" است که با دست هایش، سرش را محکم گرفت، و آرنج هایش را برای محافظت از سر، گردن و قفسه سینه اش بالا برد. این طرز ایستادن، شبیه کسی است که به فکر عمیق فرو رفته است.

این روش شامل ضرباتی با آرنج تیز و مشت های چکشی است. این ضربات بسیار قوی تر و ویرانگرتر از ضربات مستقیم هستند، زیرا کل بالاتنه، عضلات خارجی، از انگشت کوچک تا مچ دست مانند یک چکش به هدف زده می شود.

این سبک، ترکیبی است از اصول گلاویز شدن جیو جیتسو و آیکیدو، مبارزه روی زمین در جیو جیتسو برزیلی، مبارزه نزدیک و دفاع مرکزی در وینگ چون و تکنیک های گرفتن دست و پا در جیت کان دو. در روش کیسی به هنرجو آموزش داده می شود که از خود در برابر هر تعداد حمله  دفاع کند و محیط اطراف خود را با نگاهی سریع جست وجو کند تا شیئی را پیدا کند که بتواند به عنوان سلاح از آن استفاده کند.

کراو ماگا

یک هنر رزمی ملی اسرائیل است که Imi Lichtenfeld آن را تا حد زیادی گسترش داد. و برای جان سالم به در بردن در مبارزات خیابانی که هیچ قانون و محدودیتی ندارند، کارآمد است. در این روش می توان با حریف فاصله نداشت.

این هنر رزمی شامل ضربات مشت کیک بوکسینگ، لگد زدن با پا و زانو در کاراته، کشتی جریکو رومان، مبارزه روی زمین در جیو جیتسو برزیلی، پرتاب کردن و گلاویزی در جیو جیتسو، و از همه مهم تر تکنیک های تهاجمی وینگ چون است. حمله و دفاع به صورت هم زمان انجام می شود ( به جای اینکه ضربه را دفاع کنید و سپس ضربه بزنید، بلافاصله هم زمان که حمله مهاجم را منحرف کردید،ضربه بزنید). با بازوی چپ مانع حمله شوید و حریف را با پا ها به جلو هل بدهید، و هم زمان با دست راست یک مشت به گلویش بزنید.

در این روش هم چنین بر حمله به بخش های آسیب پذیر بدن مانند چشم، گلو، و کشاله ران تاکید می شود. مهاجمان باید انتظار آسیب دیدن بیضه را داشته باشند.

 هم چنین در این سبک تاکید بر روی خلع سلاح مهاجم و استفاده از اسلحه او برای حمله مجدد به او است. و منحصرا تمرین کردن هماهنگی بین دست و چشم تا جایی که دفاع، به عادت همیشگی تبدیل شود و نیاز به فکر کردن نداشته باشد. و یک مربی خوب کراو ماگا می تواند همه این حرکات را بدون در نظر گرفتن قابلیت های ورزشی و فقط در طول 3 تا 6 ماه آموزش دهد.

سلاح گرم

این یک شوخی است و بدون در نظر گرفتن تعریف مناسب هنر های رزمی، سلاح های گرم از فهرست بالا حذف شدند. اگرچه بدون شک آنها کارآمد ترین روش دفاع شخصی هستند. بروس لی  زمانی که به عنوان مردی مشهور بود که هیچ کس نمی توانست او را شکست دهد، همیشه یک هفت تیر مگنون  357. با خود داشت، زیرا همیشه افرادی احمق و عوضی هستند که می خواهند ثابت کنند که این گفته درست نیست. بروس لی قصد صدمه رساندن به کسی را نداشت، ولی نمی توانست ریسک صدمه دیدن را هم بپذیرد.

چاک نوریس معروف ترین طرفدار اسلحه است، و در جواب سوال کنایه آمیز یک خبرنگار که گفت: اگر کسی خانه شما را بزند، از ضربه دورانی پا استفاده می کنی؟ او جواب داد: نه، از اسلحه خودم استفاده می کنم.

رتبه بندی اکثر مطالب این لیست، بر حسب طول مدت یادگیری آن نیست. کراو ماگا عمدتا شماره یک است، زیرا فقط در طول 3 تا 6 ماه و به صورت حرفه ای می توان آن را یاد گرفت. اما پس از آن، شما می توانید یاد بگیرید که چگونه به قفسه سینه و سر یک مرد سیبل از فاصله 46 متری شلیک کنید. و یاد گرفتن تیر اندازی از فاصله 46 متری تنها یک بعدازظهر زمان می برد. اکثر درگیری های خیابانی در فاصله خیلی کمی انجام می شوند.کالیبر (قطر یا کلفتی گلوله) کوچک تر از 380. توصیه نمی شود.